Oormijt: dit is een klein beestje dat in de gehoorgang kan leven. Dit komt zelden bij een volwassen dier voor, tenzij het nauw contact heeft gehad met een besmet dier. Het wordt voornamelijk gezien bij pups en kittens, die het uit het nest meekrijgen. De dieren krabben veel aan de oren en in het oor ziet u een droge bruine/zwarte korrelige viezigheid. Met een vergrotend oorlampje kan men de beestjes zien bewegen.
Behandeling: Katten kunnen met Stronghold behandeld worden, dit zijn pipetjes waarmee vloeistof op de huid gedruppeld kan worden, daarnaast moeten de oren goed schoongemaakt worden. Bij honden werkt Stronghold niet zo goed tegen oormijt en moet er een oorzalf in het oor gedaan worden. Deze oorzalf kan erg gevaarlijk zijn bij een trommelvliesbeschadiging, dus moeten de oren eerst door een dierenarts goed bekeken en schoongemaakt worden.
Oorsmeer: Met name honden en dan vooral die met hangoren kunnen last hebben van teveel oorsmeer. De oren zijn dan niet pijnlijk, maar kunnen wel jeuk geven, daarbij kunnen ze erg sterk ruiken. Als de hond er te lang meeloopt kan er een oorontsteking ontstaan. Daarom is het raadzaam om deze oren schoon te maken met een speciale oorcleaner. Soms moet dit wekelijks of maandelijks herhaald worden.
Oorontsteking: Bij een oorontsteking is meestal de huid in de gehoorgang ontstoken. Hierbij hebben de dieren pijn aan de oren, de dieren schudden vaak met de kop en vaak stinken de oren, soms kunnen de dieren er ook ziek van zijn. De ontsteking kan door meerdere ziektekiemen veroorzaakt worden; bacteriën, gisten en schimmels. Daardoor kan het er ook verschillend uitzien; roodheid, schilfers, gele of bruine smeer, pus, bloed en combinaties hiervan. Meeste kiemen zijn goed gevoelig voor een medicinale oorzalf, maar moet wel weer het trommelvlies onbeschadigd zijn. Soms is het nodig om een swab te nemen uit het oor en laten kweken om de specifieke kiem en de gevoeligheid van deze kiem te bepalen. Bij een oorontsteking is het dus erg belangrijk dat er een dierenarts het oor nakijkt om een goede behandeling te kunnen instellen. Sommige dieren hebben een chronisch oorprobleem en hebben meerdere keren per jaar een terugkerende ontsteking. Bij deze dieren mag er in overleg met een dierenarts wel een zalf afgegeven worden zonder het oor te bekijken.
Grasaar: Dit hoort meer tot de bijzondere dingen, maar moet u wel alert op zijn, met name tijdens de late zomer en najaar. Soms kan er tijdens het spelen in het gras een grasaartje in het oor terechtkomen (ook in andere plekken overigens). Dit stukje gras heeft een soort weerhaakjes waardoor het geneigd is steeds dieper te kruipen. Deze honden zijn vaak acuut pijnlijk aan het oor, gillen het soms uit, terwijl u niets kunt zien in het oor. De dierenarts kan dit met een speciaal tangetje verwijderen, al moet dit soms onder narcose gebeuren.
We hopen dat het u nu duidelijk is dat een dier dat last van zijn oren heeft, meerdere oorzaken kan hebben en dat een zalfje aan de balie verkopen zonder in het oor gekeken te hebben niet zomaar kan